Boren en vullen

Strijd tegen tandbederf

Boren en vullen vormen samen de behandeling waarmee cariës wordt aangepakt. Zodra een tand of kies een gaatje (caviteit) heeft, zal het tandbederf zich steeds verder ontwikkelen. Dit kan zover gaan, dat de tandzenuw wordt aangetast en afsterft. Vaak treden daarbij kiespijn of tandpijn, zwellingen en ontstekingen op. De tandarts zal dit proces tijdig willen stoppen door het tandbederf te verwijderen en de caviteit te dichten.

De behandeling

De tandarts geeft meestal eerst verdoving en als deze goed is ingewerkt wordt de caviteit iets groter gemaakt met een diamanten boortje dat zich door het harde glazuur slijpt. Daardoor wordt het aangetaste tandbeen goed bereikbaar, waarna de tandarts dit met een speciale boor verwijdert. Is de tand of kies schoon, dan wordt deze uitgespoeld en drooggeblazen. Nu kan de vulling worden aangebracht. Terwijl dit gebeurt, zorgt de tandarts dat het vulmateriaal niet met speeksel in contact komt door de tand of kies droog te blazen en droog te leggen met een rubberen lap of ring (rubberdam). Speeksel heeft namelijk een nadelig effect op de kwaliteit van de vulling. De laatste handeling is het afwerken van de vulling zodat deze goed kan functioneren in het gebit.

Pijn

Tijdens het boren wordt naast het dode, aangetaste tandbeen ook levend – en dus gevoelig – weefsel weggehaald. Het grensgebied van het tandbederf wordt verwijderd om te voorkomen dat het bederf onder de vulling doorgroeit. Daarbij worden uitlopertjes van de tandzenuw in het tandbeen doorgesneden, wat pijnlijk is. Dat is de reden waarom een dergelijke behandeling onder plaatselijke verdoving plaatsvindt, waardoor de behandeling pijnloos kan worden uitgevoerd.

Vullingen

Als een witte vulling (composiet) wordt gebruikt om een kies te vullen, hoeft de tandarts minder gezond tandweefsel weg te boren dan bij een amalgaamvulling. Dat komt doordat een witte vulling vasthecht aan het tandweefsel en een amalgaamvulling niet. Een ander nadeel van amalgaam is dat het metalen deeltjes kan afgeven als het in contact komt met een ander metaal. Hierdoor kunnen elektrische stroompjes door de mond gaan lopen die aanleiding kunnen geven tot ophoping van metaaldeeltjes in het tandvlees (amalgaamtatoeages) en metaalallergieën.

Aangezien een witte vulling vasthecht aan het tandweefsel, wordt een kies ook sterker. Hierdoor heeft de kies minder kans om af te breken onder invloed van kauwkrachten. Een ander voordeel van een witte vulling is dat deze nauwelijks opvalt. Om bovengenoemde redenen kiezen wij in onze praktijk uitsluitend voor tandkleurige vulmaterialen, niet alleen bij de voortanden, maar ook bij kiezen. Mensen willen immers niet alleen gezonde tanden, maar ook mooie tanden. Composiet heeft echter ook een aantal (geringe) nadelen.

witte vullingen vergen meer tijd en vaardigheid van de tandarts. Vroeger waren de composieten minder sterk (sleten sneller) dan amalgaam, waardoor ze vaker vervangen moesten worden. Met de moderne composieten is dit geen probleem meer. Hoe lang de composietvulling mooi blijft, hangt ook van uzelf af. Witte vullingen kunnen namelijk verkleuren door veel roken of door het veelvuldig drinken van koffie en/of thee. Composiet valt in bepaalde gevallen wel enigszins te repareren. Witte vullingen worden hard gemaakt met een speciaal blauw licht. Een alternatief voor de witte vulling is de inlay: een stukje porselein dat exact in de geprepareerde caviteit past. U kunt hierover meer lezen bij het onderdeel tandvervanging.